James Turrell werd geboren in 1943 in de Verenigde Staten. Hij staat bekend als lichtkunstenaar. James Turrell heeft 88 skyspaces op zijn naam staan. Hij bouwt tijdelijke en permanente installaties, over de hele wereld, om de kijker het licht bewust te laten ervaren. De installaties zijn onder andere zelfstandige bouwwerken die onderdeel zijn van musea, openbare instellingen en particuliere huizen. De kern van zijn werk gaat om de zichtbaarheid van het licht zelf. Zijn vroegere werk is sober en minimalistisch, zijn latere werk is wat sprekender en levendiger. Vanaf 1974 werkt James Turrell al aan project ‘Roden Crater’. Dit project wordt ook wel zijn levenswerk genoemd. Hij zegt dat ‘de waarneming’ en innerlijke ervaring met elkaar verbonden zijn en samen een geheel vormen.De werken van James Turrell zijn voor mij een inspiratiebron geweest om zelf een ruimte te ontwerpen met enkele raakvlakken hier uit. Voor mij was het dan ook duidelijk dat het een ruimte moest worden waar natuurlijk licht een grote rol speelt. Als uitgangspunt heb ik gekozen voor de vorm van een trapezium. Deze vorm heb ik als grondvlak gekozen omdat de vorm smal begint en breed eindigt. Hierdoor krijg bij het binnengaan van het gebouw de indruk van een grote ruimte en wordt je aangespoord om naar voren te lopen. Het lijkt als het ware op een omgekeerde trechter. Op de vorm van het trapezium heb ik zijwanden geplaatst.De schuine achterwand is een naar achter hellend vlak dat een hoek van 45 graden maakt met de vloer. Het zit daardoor precies tussen een vloer en een muur in. Hierop zijn de zijwanden aangesloten. Hierdoor ontstond er een ruimte die, ondanks de eenvoud, toch spannend is. Het dak van de ruimte heeft een gat wat de zelfde vorm heeft als de tapstoelopende vorm van het grondvlak. Van boven af zie je dat het dak de vorm heeft van een soort vlieger. Het licht dat door het gat in het dak valt vormt een verlicht vlak dat deels op het hellend vlak licht en deels op de vloer. Het gat is aan de achterkant breder dan aan de voorzijde. Door vertekening van het perspectief lijkt het lichtvlak dat op de vloer valt juist weer wat meer rechthoekig. Ook verandert het lichtvlak en de daarbijbehorende schaduw langzaam als de zon van positie is veranderd waardoor het licht vanuit een ander hoek binnen komt.